Niks is heerlijker dan samen met de kinderen in de keuken staan. Gisteren kwam een van de kinderen thuis met een tas vol vers gerooide aardappels uit de schooltuin. “Lekker, mam,” riep ze, “ik ga zelf chips bakken!”
Zo gezegd, 
zo gedaan… Zorgvuldig werden alle aardappels geschild. (Dat hoeft niet zei ik, het zijn bio aardappels, maar volgens haar had dit ras een te stugge schil, en dat is niet lekker ;-))
Een hele berg dunne, en iets minder dunne schuifjes lagen enige tijd later op het aanrecht. De kokosolie werd verhit, en de schijfjes gingen erin. Het geduld van het kind werd danig op de proef gesteld, want het duurde heel erg lang. Na een uurtje besloot ik de rest ondertussen maar in de pan te bakken, zodat we nog voor middernacht heerlijk konden genieten van de chips, en de gebakken aardappeltjes. En echt waar, niets is lekkerder dan vers, zelf gekweekt, en verzorgd, en geoogst, en met liefde gemaakt eten!